Er zijn veel ontwikkelingen geweest de afgelopen periode.
Zo veel ontwikkelingen dat het een verlammende werking heeft gehad op mijn schrijven.
Inmiddels ontwaakt en getriggerd door de nieuwe wintertijd voel ik mij geroepen om mijn opinie weer eens kenbaar te maken op deze site.
Mijn K(u(LT) hart is diep geraakt door de laatste ontwikkelingen omtrent de steencirkel.
Na een de-tour die hoogst waarschijnlijk in de sterren geschreven stond heeft een door de heksen aangeblazen herfstwind ons een bericht gebracht.
Onze doorzettingsvermogen heeft geleid tot een spectaculaire ontdekking. Was het een druïde? Een sjamaan? Elven, heksen, kabouters en/of ander soort spul? Geocachers hoor ik u denken? Neen. Althans niet waarvan wij op de hoogte zijn. Maar deze laatsen hebben vast met hun schoeisel het kwetsbare gat weten te besmoezelen.
Kwetsbaar gat?
Onze pogingen tot communicatie heeft iets opgeleverd.
Een wijze vrouw heeft ons zaken onthult die geen van ons had durven dromen.
Sjamanen hebben de cirkel geanalyseerd. Helderzienden hebben het geanalyseerd.
- De steencirkel is een medicijnwiel. Het ligt op een leylijn. Deze loopt van Vries naar Norg.
- Een vriendin van de wijze vrouw zag hier dansende vrouwen in jurken (dus geen naakte heksen), mensen die verbonden leefden met de natuur en ineens weg moesten en vermoord zijn omdat de kerk steeds meer invloed kreeg
- oorlogsslachtoffers
- overleden kinderen
- De plek houdt er niet van vaak bezocht te worden (! wij werden gehinderd door extreme regens, onweer en andere invloeden)
- Het nabij liggende spiraal transformeert negatieve energie uit de omgeving.
- Het spiraal is verstopt geraakt.
- Via het spiraal kun je contact maken met voorouders en overleden dierbaren
- Het spiraal draait nog steeds, maar gaat nergens naar toe en is eigenlijk een groot zwart gat
- Er heerst vrouwelijke energie
Ondertussen hebben wij de plek nog steeds niet bezocht met onze wichelroeden dankzij tegenwerkende krachten. Ondanks de bovenstaande indrukwekkende onthullingen beklemd mij het gevoel dat wij het meest belangrijke van deze plek nog niet weten.
Iets gewoons, iets alledaags...
Zal zich dat ooit aan ons openbaren? Moeten wij de plek een keer reinigen met brandende salie? Of doorgaan en negeren zoals men dat misschien met een aandacht vragend dreinend kind zal doen..
Het knaagt, het wrikt en het schuurt.....
Kan ik hier iets mee, voor mij persoonlijk? Ik dacht hier een opinie uiteen te zetten, maar mijn mening is nog niet voor de helft gevormd. Ik voel wel steeds de pogingen van een nieuw gedicht bij mij opborrelen.....wordt vervolgd.
