Zat ik enige tijd geleden nog te reppen over een opborrelend gedicht, zo werd deze weer ingeslikt.
Dat gedicht dat kwam er niet.
Ik heb stenen opgetild, mantra's gezongen, salie gebrand. Maar het moment was voorbij. Mijn geest leek als een verstopte steencirkel.
Tot dat ik vandaag tijdens het tuinwerk en in de mooie warme lente zon een openbaring kreeg. Een stem vertelde mij dat ik nu dat gedicht moest schrijven.
Niet over nadenken, tijdens het typen zou het vanzelf komen.....en hier komt het:
De Cirkel Rond
Cirkel cirkel, zo vreselijk rond,
Wat was je een mystierie toen ik je vond.
Cirkel cirkel daar in het bos,
Wat was je bedekt door centimeters mos.
Cirkel cirkel het mysterie is bijna opgelost,
Wat was dat een energie dat dat heeft gekost.
Cirkel cirkel het einder van dit verhaal is nabij
Wat was dat toch tijden lang een leuke spielerij
Cirkel cirkel ik voel het aan mn water
Het ware verhaal van jouw bestaan volgt niet veel later!!!
Daar, daar is het. Dat was het gedicht. Ik voel het, de oplossing is nabij.
Het verlossende verhaal zal toch spoedig moeten volgen???